Stap 10, Post 6: Eigen beoordeling 'Dorsvloer vol confetti'

Over het algemeen vond ik het boek wel redelijk te lezen, maar ik raakte er niet echt geboeid door. De structuur bestond uit allemaal losse verhalen die samen één verhaal vormden, in (meestal) chronologische volgorde. Dit vond ik wel fijn, dan wist je ook waar je was in het verhaal. Ook de schrijfstijl was niet moeilijk, de zinnen waren erg begrijpelijk en natuurlijk opgebouwd, alsof een meisje je haar levensverhaal vertelt. Ook klopte het bij hoe een 13-jarig meisje zou praten. Het verhaal zou zeer zeker echt gebeurt kunnen zijn, wat je ook weer beter laat inleven in het verhaal. Maar écht inleven was niet mogelijk, daarvoor stond het te ver van je af, ze lieten je niet echt ‘binnen’ als het ware. De bedoeling van de schrijver was gewoon een fictioneel verhaal te schrijven, verder geen speciale bedoeling erachter. Je emoties worden wat mij betreft niet echt aangewakkerd in het verhaal: elke keer als de mogelijkheid daar is om misschien een beetje emotie erin te krijgen, word het afgekapt. Door het telkens afkappen van de spanning en opbouw van emotie vind ik het boek een stuk minder leuk. Ook het onderwerp spreekt me niet echt aan en het religieuze deel al helemaal niet, gewoon mijn ding niet. Maar het was nou ook weer niet dat ik me kapot ergerde aan dit boek, maar ik had zelf wel een andere keuze gemaakt waarschijnlijk, als die mogelijkheid er was geweest.