1:
Schipperen tussen God en liefhebberij
Zondag 25 oktober 2009 door Janet Luis
Zondag 25 oktober 2009 door Janet Luis
De boer heeft het moeilijk maar toch komen boerderijen steeds meer in de belangstelling van het publiek. Boer zoekt vrouw is een hit. En nu is er franca treur met dorsvloer vol confetti. Het speelt zich af in de jaren 80. het laat het leven zien van een Zeeuwse familie.
Katelijne groeit op tussen 6 broers. In het gezin wordt geen tv gekeken, radio alleen voor nieuws beluisterd en naar het strand wordt niet gegaan.
Wat is het voor een boek? Voorin staat dat elke gelijkenis met bestaande personen toeval is. Treur komt wel oorspronkelijk uit Zeeland. Wordt er door dit boek dus een jeugdtrauma verwerkt? Ik krijg niet de indruk.
Het is een montere streekroman. Eigenlijk een verzameling van scènes. Ze neemt toevlucht in vaste uitdrukkingen.
De vader en moeder, zoals Katelijne haar ouders noemt, zijn streng. Maar ze toch zien ze wel dingen door de vingers. Zoals de zonde die de zoon begaat, waardoor hij op zijn 16e moet trouwen.
Treur laat haar personages schipperen tussen Heere en liefhebberijen. Katelijne zit hier het meest mee. ze wil mensen verhalen vertellen, uit haar fantasie. En die drang is sterker dan haar religieuze geweten. Zo laat treur zien dat de geest zich niet laat temmen zelfs onder de meest orthodoxe omstandigheden. Wat valt er nog meer op te merken over zo’n wijs en tegelijk ook vermakelijk boek? Je zou zeggen dat het Gods zegen had.
http://www.nrcboeken.nl/recensie/schipperen-tussen-god-en-liefhebberij
2:
Niemand om te bedanken
Zaterdag 5 februari 2011 door Mirjam Schöttelndreier
Het eerste boek kwam oktober vorig jaar uit, en met 38.500 exemplaren een doorslaand succes.
Treur is hot met haar roman die het opgroeien in een zwartekousenmilieu in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw beschrijft. Het is de achtergrond van het boek, dat biografisch is, die ontkerkelijkt Nederland fascineert.
Zelf heeft ze gestudeerd in leiden, drie verschillende vakken. Ze was de eerste in haar familie die naar de universiteit ging. Nu als ze terug in zeeland is voelt ze zich een buitenstaander.
Door katelijne’s ogen beschrijft treur het milieu waarin ze opgroeide. De wereld van de boeren en van de gereformeerden. De mens is niets en god is alles. Alleen het hiernamaals telt. De toon van het boek is laconiek. De beschrijvingen zijn feitelijk en soms ook komisch.
treur wilde eerst niet over het gereformeerde milieu schrijven. Het was te cliché. Ook wilde ze geen roman over afvalligheid schrijven. Het echte geloven wordt in het boek gemist.
ze vind het mooi dat door haar boek in de reformatorische discussie is ontstaan.
http://kunst.volkskrant.nl/boeken/recensie/9789044610239/dorsvloer_vol_confetti/treur
3:
Wie nat wil worden, moet in de regen lopen
Dinsdag 12 januari 2010 door Lotte Brugman
Niemand om te bedanken
Zaterdag 5 februari 2011 door Mirjam Schöttelndreier
Het eerste boek kwam oktober vorig jaar uit, en met 38.500 exemplaren een doorslaand succes.
Treur is hot met haar roman die het opgroeien in een zwartekousenmilieu in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw beschrijft. Het is de achtergrond van het boek, dat biografisch is, die ontkerkelijkt Nederland fascineert.
Zelf heeft ze gestudeerd in leiden, drie verschillende vakken. Ze was de eerste in haar familie die naar de universiteit ging. Nu als ze terug in zeeland is voelt ze zich een buitenstaander.
Door katelijne’s ogen beschrijft treur het milieu waarin ze opgroeide. De wereld van de boeren en van de gereformeerden. De mens is niets en god is alles. Alleen het hiernamaals telt. De toon van het boek is laconiek. De beschrijvingen zijn feitelijk en soms ook komisch.
treur wilde eerst niet over het gereformeerde milieu schrijven. Het was te cliché. Ook wilde ze geen roman over afvalligheid schrijven. Het echte geloven wordt in het boek gemist.
ze vind het mooi dat door haar boek in de reformatorische discussie is ontstaan.
http://kunst.volkskrant.nl/boeken/recensie/9789044610239/dorsvloer_vol_confetti/treur
3:
Wie nat wil worden, moet in de regen lopen
Dinsdag 12 januari 2010 door Lotte Brugman
treur beschrijft het leven van familie minderhoud. Maar ze behoud wel afstand. Ook komt deze afstand door de uitzonderingspositie van katelijne. Als enige dochter hoeft ze bepaalde dingen niet te doen, aar ze is ook slimmer. Hierdoor gaat ze vragen stellen. En gebruikt ze haar fantasie het liefste. In zachte lijnen schetst treur de gemeenschap, het boerenbedrijf en de familie.
Enerzijds laat treur zien dat je kunst twijfelen waar je mee opgegroeid bent, zonder de liefde van je familie of vriendschap in de gemeenschap te verliezen. Anderzijds schept dit nuance ook een afstand tussen katelijne en de lezer.
http://www.recensieweb.nl/recensie/3109/Wie+nat+wil+worden,+moet+in+de+regen+lopen.html
4:
Klein verzet van buitenbeentje Katelijne
Vrijdag 8 januari 2010 door Rudy Ligtenberg
Arjan Boersma (1982) uit Dordrecht. Socioloog. Beleidsmedewerker bestuurlijke aangelegenheden bij een gemeente.Rianne Wisse-Roest (1984) uit Amersfoort. Gehuwd. Werkt als arts-assistent in het Ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede. Gerard Ros (1980) uit Ede. Promovendus aan de Wageningen Universiteit. Leest ten minste vijf boeken per week. Deze mensen vertellen hun ervaring met het boek. Ze zijn er allen positief over. Niet alleen over het onderwerp van het boek, maar ook over hoe het is neergezet.
Franca Treur beschrijft in ”Dorsvloer vol confetti” de lotgevallen van de 12-jarige Katelijne, een meisje dat in de jaren tachtig en negentig tussen zes broers opgroeit op een melkveehouderij in Zeeland. Katelijne is een wat naïef en wereldvreemd kind dat zich buitengesloten voelt en hunkert naar aandacht. Thuis op de boerderij is ze als enig meisje niet nodig voor het werk. Haar moeder is een verwoed tuinliefhebber, terwijl Katelijne zich liever in boeken verdiept en zelf verhalen bedenkt.
Als boerendochter staat ze ook buiten de leefwereld van de meisjes uit haar klas. Ten slotte voelt ze zich in de kerk een buitenstaander omdat in de bevindelijk gereformeerde leer de zaligheid voor maar enkelen zou zijn weggelegd.
Katelijne plaatst op een kinderlijke manier kanttekeningen bij aspecten van de bevindelijk gereformeerde leer, zonder dat ze zich ontworstelt aan het milieu waarin ze opgroeit.
„Franca Treur is geen nieuwe Maarten ’t Hart, zeker niet”, aldus Enny de Bruijn in het RD van 4 november 2009. „Ze hoort bij een volgende generatie auteurs die met mildheid naar de eigen bevindelijke achtergrond kijken wil. Maar daar hoort wél de nodige vervreemding bij, een vervreemding die heel subtiel in de formuleringen sluipt.”
http://www.refdag.nl/boeken/boekennieuws/klein_verzet_van_buitenbeentje_katelijne_1_379798
5:
In een verhaal kun je wonen
Arjan Boersma (1982) uit Dordrecht. Socioloog. Beleidsmedewerker bestuurlijke aangelegenheden bij een gemeente.Rianne Wisse-Roest (1984) uit Amersfoort. Gehuwd. Werkt als arts-assistent in het Ziekenhuis Gelderse Vallei in Ede. Gerard Ros (1980) uit Ede. Promovendus aan de Wageningen Universiteit. Leest ten minste vijf boeken per week. Deze mensen vertellen hun ervaring met het boek. Ze zijn er allen positief over. Niet alleen over het onderwerp van het boek, maar ook over hoe het is neergezet.
Franca Treur beschrijft in ”Dorsvloer vol confetti” de lotgevallen van de 12-jarige Katelijne, een meisje dat in de jaren tachtig en negentig tussen zes broers opgroeit op een melkveehouderij in Zeeland. Katelijne is een wat naïef en wereldvreemd kind dat zich buitengesloten voelt en hunkert naar aandacht. Thuis op de boerderij is ze als enig meisje niet nodig voor het werk. Haar moeder is een verwoed tuinliefhebber, terwijl Katelijne zich liever in boeken verdiept en zelf verhalen bedenkt.
Als boerendochter staat ze ook buiten de leefwereld van de meisjes uit haar klas. Ten slotte voelt ze zich in de kerk een buitenstaander omdat in de bevindelijk gereformeerde leer de zaligheid voor maar enkelen zou zijn weggelegd.
Katelijne plaatst op een kinderlijke manier kanttekeningen bij aspecten van de bevindelijk gereformeerde leer, zonder dat ze zich ontworstelt aan het milieu waarin ze opgroeit.
„Franca Treur is geen nieuwe Maarten ’t Hart, zeker niet”, aldus Enny de Bruijn in het RD van 4 november 2009. „Ze hoort bij een volgende generatie auteurs die met mildheid naar de eigen bevindelijke achtergrond kijken wil. Maar daar hoort wél de nodige vervreemding bij, een vervreemding die heel subtiel in de formuleringen sluipt.”
http://www.refdag.nl/boeken/boekennieuws/klein_verzet_van_buitenbeentje_katelijne_1_379798
5:
In een verhaal kun je wonen
Woensdag 14 oktober 2009 door Rolf Bosboom
De net verschenen debuutroman Dorsvloer vol confetti van Franca Treur speelt zich af in een strenggelovig boerengezin op Walcheren.
Het boek laat zich lezen als een verzameling scènes, een reeks verhalen die samen een portret schetsen van een orthodox milieu begin jaren negentig.
Het heeft een indrukwekkend boek opgeleverd.
Treur zegt da thet niet haar bedoeling was om over haar eigen achtergrond te schrijven. Maar het kwam steeds naar boven dus heeft ze het toch gedaan. Nadrukkelijk heeft ze voorin haar boek gezegt dat het een werk van fictie is. Dat het niet op haar leven slaat. Maar toch zijn er veel overeenkomsten. Het is een boek met hilarische scènes.
Er is al veel aandacht voor het boek en de eerste reacties zijn ook lovend. De ontvangst sterkt Franca Treur in haar voornemen om zich helemaal te gaan toeleggen op het schrijven van fictie. Ze sluit niet uit dat ze nog eens over haar geboortegrond schrijft.
http://www.pzc.nl/algemeen/cultuur/5656560/In-een-verhaal-kun-je-wonen.ece
Uit al deze recensies kun je de conclusie trekken dat het boek goed ontvangen is. In alle recensies lees je dat het boek een enorme hit is. Veel recensies zeggen ook dat het boek het leven van Franca treur zelf weergeeft. Maar hier staat elke keer een citaat van treur bij dat dit juist niet zo is. Ook zie je dat ze het een goed geschreven boek vonden, waarbij je toch op een afstand stond maar toch ook weer niet.
De recensies waren dus best wel overeenstemmend met elkaar. Alle schrijvers waren het er dus overeens: het boek is een succes. Het boek is goed ontvangen bij het publiek.
De net verschenen debuutroman Dorsvloer vol confetti van Franca Treur speelt zich af in een strenggelovig boerengezin op Walcheren.
Het boek laat zich lezen als een verzameling scènes, een reeks verhalen die samen een portret schetsen van een orthodox milieu begin jaren negentig.
Het heeft een indrukwekkend boek opgeleverd.
Treur zegt da thet niet haar bedoeling was om over haar eigen achtergrond te schrijven. Maar het kwam steeds naar boven dus heeft ze het toch gedaan. Nadrukkelijk heeft ze voorin haar boek gezegt dat het een werk van fictie is. Dat het niet op haar leven slaat. Maar toch zijn er veel overeenkomsten. Het is een boek met hilarische scènes.
Er is al veel aandacht voor het boek en de eerste reacties zijn ook lovend. De ontvangst sterkt Franca Treur in haar voornemen om zich helemaal te gaan toeleggen op het schrijven van fictie. Ze sluit niet uit dat ze nog eens over haar geboortegrond schrijft.
http://www.pzc.nl/algemeen/cultuur/5656560/In-een-verhaal-kun-je-wonen.ece
Uit al deze recensies kun je de conclusie trekken dat het boek goed ontvangen is. In alle recensies lees je dat het boek een enorme hit is. Veel recensies zeggen ook dat het boek het leven van Franca treur zelf weergeeft. Maar hier staat elke keer een citaat van treur bij dat dit juist niet zo is. Ook zie je dat ze het een goed geschreven boek vonden, waarbij je toch op een afstand stond maar toch ook weer niet.
De recensies waren dus best wel overeenstemmend met elkaar. Alle schrijvers waren het er dus overeens: het boek is een succes. Het boek is goed ontvangen bij het publiek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten